Aklıma takılan bir konu vardı bugünlerde zihnimde toparlandı. Çok enteresan bir sonuca vardım.
Can şu anda 16 aylık ve basit kelimeleri kullanabiliyor. Bir yaşına girmeden önce yürüdü yürüyecek haldeyken, bir an önce yürüsün diye gözlerine bakıyorduk, yürümeye 12 ayı doldurduğu hafta başladı. Şimdi ise konuşma meselesi çıktı. Hangi yeni kelimeleri öğrendi diye her gün dikkat kesiliyoruz. Bir an önce konuşsun da derdini söyleyebilsin. Benzer yaşlarda çocuğu olan arkadaşlarım soruyorlar, “Can da anlatmak istediği şeyi biz anlamayınca sinirleniyor mu?” Bu dönemde bütün çocuklar öyle olurlarmış. Doğal olarak o anlatamadığı veya biz anlamadığımız için sinirleniyorlar. Ben Can’a bakıyorum hiç de öyle bir sinirlilik hali yok çocukta..

Durum böyleyken Can’ın bakıcısı ile konuşmalarımız sırasında O’nun bir önceki baktığı bebeğin geç konuştuğunu öğrendim. Çocuk 3 yaşını doldurup kreşe başladıktan sonra konuşmaya başlamış. Can’ın da yaşıtlarına bakıyorum çok fark yok ama yine de başka çocuklar daha çok kelime söylüyorlar.. Bu niye böyle diye düşünürken, doktorumuza danıştık ve ortaya şöyle bir şey çıktı. Bizim bakıcımız, oğlum leb demeden leblebiyi anlıyor ve yapıveriyor. Eski bir kreşçi olduğu için onun için Can’ın söyledikleri o kadar açık ve net ki!! Tabii Can da her istediği şey anlaşılıp yerine getirilince rahatı yerinde, ne sinirleniyor ne de konuşmaya çabalıyor! Anlaşıldı ki leb deyince leblebiyi anlamamak gerekiyormuş! O’nun kendini ifade edebilmek için kelimeler kullanması gerektiğini anlaması gerekiyor ve bunu da ancak zorlandıktan sonra, sinirlenip kızdıktan sonra yapabiliyor! Onu konuşmaya iten şey meğer bizim onu anlayamamamızın sonucunda gösterdiği çabaymış! Her çaba belli bir stres sonucu ortaya çıkıyor bunu bir kere daha anladım.

Böyle bir durumda stresi, sinirliliği, asabiyeti nasıl kötü birşeymiş gibi düşünebiliriz öyle değil mi?

Çıkardığım bu dersi hayatın geneline de yayabilir miyim acaba? Sinirlilik hallerimiz belki de yeni bir şey öğrenirken içine girdiğimiz ruh hallerine benziyordur. Biz ne öğrendiğimizin farkına bile varmıyor olabiliriz ama yaşadığımız stresli haller sonucu zorlanarak içerdeki bir yeteneği ortaya çıkarıyor olabilir miyiz?

Önerilen makaleler

Bir cevap yazın