Merhaba soft günlük 🙂
Sana muhteşem bir deniz manzarasının önünde balkonda oturup bir şeyler yazmak istedim. Yarın tatilimizin Çeşme’deki son günü ve İzmir’e geçeceğiz. Can her zamanki gibi olabildiğinin en uyumlu şekliyle günlerini geçirdi. Annesi, babası yanındaydı, denize giriyordu kumların üzerindeki çocuk bahçesinde oynuyordu, çok mutluyu aslında. Ama tabiî ki bu yaşta davranması gerektiği gibi davranıyor, bazen sabrımızı ölçecek şekilde bir şeyleri inatla istiyor veya istemiyor. O kadar olacak. Bu yaştaki bir çocukla yapılabilecek güzel tatillerden bir tanesi oluyor bana göre. Belki de ben kendimi kendim için hiçbirşey yapamayacağım diye çok hazırladım, ondan dolayı Can’ın babasıyla geçirdiği her dakikanın keyfine vara vara yaşadım. Can bir iki aydır babasıyla ciddi anlamda eğlenmeye başladı.
Dün akşam Nursemin’le de aynı konuyu konuştuk. Bebeğin doğumundan itibaren anneye giderek azalan bir bağımlılığı oluyor ve de karşılıksız bir hizmet gerekiyor. Elbette çok güçlü bir iletişim söz konusu ama görünür değil somut değil o zamanlar. Aylar geçtikçe gözle görülür bir iletişim kurmaya başladıkça ve babaya bu anlamda karşılık verdikçe, baba da ona daha bir hevesle yaklaşıyor. Okan da zaten çocukları genelde çok seven bir yapıya sahip. Bu potansiyelin ortaya çıkmasını bekliyordum açıkçası 😉 Çocuğuyla iletişimi girerek artıyor ve umarım daha da iyi olacaklar. İkimiz de Can ile ilgili farklı şeylere daha önem veriyoruz, çoğu konuda da farklı düşünüyoruz. Can ikimizin bu farklı tarzlarıyla büyürken umarım ki her ikimizden de kendisi için faydalı olanları çeker alır.

Önerilen makaleler

Bir cevap yazın