yonetici Benim sağlık durumumdan dolayı geçen ayın başında gidemediğimiz kuzenlerimize sabah kahvaltısına davetliydik. Hava muhteşemdi, bahçede çimlerin üzerine kurulmuştu kahvaltı masası, ne keyif ne keyif.. Aynen İzmir’in kış günlerindeki güneşli havalarını andırıyordu. Bayıldım doğrusu. Can’ın halleri neşemizi artırdı tabii yine.
Kahvaltı bittiğinde yavaş yavaş masadakileri mutfağa taşımaya başladık. Biz taşırken Can da yardım ediyordu. Birkaç seferden sonra, Nazan abla eline ekmekliği verdi ve “hadi bunu da mutfağa götür” dedi. Bizimki eline verilen ekmekliğe baktı, yavaşça yere bıraktı ve; amaaaan burada dursun nasıl olsa biri götürür!” diyerek milleti yere serdi gülmekten :))
Fotoğraflar bu günden…
