Naomi Aldort’un kitabında gördüğüm en büyük farklılık, onun “kendini bilmek” üzerine de yazmış olması. Kitabın konusu çocuk yetiştirmek ama çocuğu yetiştiren kişinin kendisini tanıması gerektiğini keşfetmiş. ÖNCE Kendisini Tanıması gerektiğini… buna böylesine değinen başka kitaplar görmedim. Devamlı annenin kendi çocukluğunda yaşamış olduğu acılardan, kırgınlıklardan bahsediyor, bunları tamir etmeden bir çocuğu sağlıklı bir şekilde yetiştiremeyeceğini söylüyor, ki MÜTHİŞ bir KEŞİF, tam olarak olayın ÖZ’üne dokunmuş..

” Kendimizi bırakıp çocuklarımızı koşulsuz sevmemizin önündeki tek engel, acılarımız ve korkularımızdır.”

“Kendi değerlerinin farkında olmayan ebeveynler kendilerinden de emin olamazlar.”

“Ebeveynlik kendinizi tatmin etmekten, başkalarının tatminleriyle mutlu olmaya doğru büyük bir adım atmayı gerektirir.”

“Sahip olduğunuz değere güvenmek ve sevgi görme endişesi duymamak, çocuğunuzu severken sizi özgürleştirir ve onun hayatına yaptığınız katkılardan keyif almanızı sağlar.”

“Çocuğunuza bağlılığınız, sizin korkularınızdan daha güçlüyse, sınırlarınızı aşabilirsiniz ve çocuğunuz da gelişebilir.”

Önerilen makaleler

Bir cevap yazın