Bodrum Tatilimiz..

Bodrum tatili hem eğlenceli hem de öğreticiydi 🙂
Aralarında sadece 9 ay olan iki velet biraraya geldi, biri üç buçuğu bir ay geçmiş, diğeri üçü doldurmasına 2 ay kalmış.. Ebruyla birbirimize bakakaldığımız anlarımız bir hayli fazlaydı :))

Zaten sürekli birbirimize yazdığımız için ben Denizi biliyordum o da Canı biliyordu ve aşağı yukarı çocuklarımız birbirine benziyordu doğrusu! Ama yine de sürprizler yaşattılar bize 🙂

Belki de benzedikleri için; tam anlaştılar derken dalaştılar, tam birbirleriyle alakaları yok derken birlikte oynamaya başladılar! hiç bir kefeye konmadı bunların ilişkisi!

🙂

 

 

Can havuzda yüzerken, “deniiizzzz bana bakkk bana bakkk” diye bağırıp duruyordu,
Deniz annesi yemek yedirmek için onu dışarı çıkardığında “can nerde can nerde” diye soruyordu, biraraya geldiklerinde bir bakıyorduk hiç alakaları yok! Odada koltuk zıplamaları ve bir iki koşu yarışı  dışında pek bir ilişki göremedik doğrusu.

🙂

Ben bir kardeş mevzu bahis olduğunda bir annenin nasıl zıvanadan çıkabileceğine dair bir fikir edinmiş oldum

🙂

Ve de neden hiçbir yerde bizim gibi iki arkadaşın küçük çocuklarını alarak bir arada tatil yapmadığını da anlamış oldum. Ve kendimizle gurur duydum aslında. Sıradan iki annenin bu yaşlarda iki çocukla tatil yapması ve gülerek ve onaylayarak ve eğlenerek tatil yapması pek mümkün gözükmüyor.

🙂

Kendimiz için sıradışı mı demek istiyorum evet sıradışıyız… sıradışı anneleriz biz… çocukların çocuk olduğunun farkında ve onların sonuna kadar kendilerini ifade etmeleri için her yolu arayan anneleriz, çocukların hareketlerini çocukların beyniyle anlamaya çalışan anneleriz, çocukların ihtiyaçlarını şikayet etmeden kendi ihtiyaçlarımızın önüne çekebilecek farkındalıkta anneleriz…

işte bu tatilden hafızamda kalanlar … şimdilik 🙂

Önerilen makaleler

Bir cevap yazın