Bisiklet turları..

Bu yeni bisikletimiz.. Arkasından tutarak ilerlettiğim o küçük üç tekerlekliden sonraki ilk gerçek bisikletimiz..

Her çocuk gibi benim de küçükken bir bisikletim olmamıştı. Okan’ın varmış. Herkes ilk bisikletinin markasını, rengini falan hiç unutmaz ya, ben de yok öyle bişey.

Çok geç öğrendiğim ve de devam ettirmediğim bir şeydi, şimdi Can’ın keyifle kullanmaya başladığını görünce çok mutlu oldum.

Tabi hemen düşmek olayına kafayı taktım.

İlk birkaç turdan sonra zihnimde jeton düştü gibi oldu. Aman düşmesin diye bir şeyler söyledim söyledim sonra durdum yeter nihan dedim kendi kendime. Çünkü o kadar açık ki çocuğun bisikletten defalarca düşeceği, dizlerinin yara bere içinde kalacağı vs.vs.

Sonraaa jeton düştü.. Bu çocuk düşmek zorunda! dedim kendi kendime. Evet düşmek zorunda… Düşmesi gerekiyor… Küçükken düşmezse büyüdüğünde buna hiç cesaret edemeyecek. Aynı benim gibi..

Oysa küçükken düştüğünde – hem düşmenin önemsiz olduğunu yaşayacak – hem bir yeri kanayınca bunun geçeceğini görecek – hem de bu aleti daha iyi kullanmaya başladığını görecek – yani bu küçük olay aslında bütün hayatında model alacağı çok sağlıklı bir alışkanlık yaratacak onda… ve bunu küçükken yaşaması gerekiyor… hatta eğer çok temkinliyse benim onun düşmesi için birşeyler yapmam gerekiyor!!!!

Afterin Nihan yine aştın kendini!..

Önerilen makaleler

Bir cevap yazın