Gösteriliyor: 1 - 3 of 3 Sonuçlar

Tutkular

Hayatta “tutkum” diyebileceğimiz bir şey bulabilmek zor mudur?

O öyle birşeydir ki “evet işte bunun için yaşıyorum” dedirtir insana.. Daha çok sanatla eşleştirilen bir kelime bu, onlar sanki tutkularının peşinden koşan az sayıdaki mutlu insanlar sadece..

Ama bir doğa sevgisi de tutkuya dönüşebilir değil mi mesela? Veya bir matematik sevgisi de..

Her sabah uyandığında bir insan o günü hevesle karşılayabiliyorsa, bugün de bunu yapacağım diye gözleri parlayarak evden çıkıyorsa, ne anlamlı bir hayattır yaşadığı..

Diğer yandan hayatının her ‘an’ı da bir anlam taşır kendi içinde.. Yataktan kalkmak, mutfağa yürümek, çayı koymak, bir zeytini ağzına atmak, arabanın radyo düğmesine basmak, kırmızı ışıkta beklemek… her an mı yoksa değerli ve yaşanası hayatımızda?

Bir hedefe kilitlendiğinde ve sadece onu yaptığın zamanlar mı mutlu olursun, yoksa yaşadığın her an mı -eğer içindeysen o anın- seni mutlu kılar?

Peşinde koşup o şeyin, sonra onu bulduğumuzda mı mutlu oluruz? Yoksa mutlu mutsuz iyi kötü hayatın her anı mı -eğer içindeysek o anın- mutluluk mudur?

Deli sorular değil mi 🙂

Aslında cevabı bildiğimiz…

hep mutluluk..

Konuşurken hep mutluluk istiyoruz, ama ego haklı olmayı hep mutluluğun üzerine koyuyor.. Haklı olmayı hep tercih ediyoruz.

“Hiçbir şey egoyu haklı olmaktan daha çok güçlendiremez.”

Haklı olmak zihinsel bir durumla -bir bakış açısı, bir düşünce, bir yargı, bir hikaye- tanımlanmaktır.

Haklı olabilmek için tabii ki, başka birinin haksız olması gerekir ve dolayısıyla ego haklı çıkmak için haksız çıkarmayı sever.

Şikayet etmek ve tepkisellik vasıtasıyla yalnızca bir insan değil, bir durum da haksız çıkarılabilir.”Tolle

Bunu okuyan bir zihin, “bu cümlelere göre başımızı önümüze eğip hiçbir şey yapmayacağız” diye anlar. Düşünerek, anlamaya çalışarak, fikir yürütmeye çalışarak yani zihin ile baktığımızda yukarıdaki cümleler hiçbir şey ifade etmeyecektir. Zaten ego da bunu ister.

Ardındakini aramak lazım, herşeyin ardındakini..