Eğitimin Gidişatı

Böyle bir şey ne bir yerde okudum ne de duydum.
Anneler çocuklarının tuvalet eğitimlerini ya üç gün ya bir hafta bilemedin en fazla on günde tamamlayıp olayı bitiyorlar. Çocuğun yaşı çok değişiyor ama bu süre pek değişmiyor. Biz ise standardın çok dışında bir biçimde devam ediyoruz. Şimdiye kadar bizim gibi olan hiç duymadım. Can daha önceki yazımda da yazdığım gibi 10 günün sonunda -haber verme hariç- herşeyi öğrenmişti. Son derece istekliydi ve mutluydu. Periyodik olarak saatte bir tuvalete götürüyorduk, her zaman hevesle tuvaletini yapıyor ve kazalar hiç olmuyordu. Ne var ki bu mutluluğum fazla sürmedi. Can hasta oldu, ishal durumundan dolayı beze birkaç gün geri dönmek zorunda kaldık. O dönemde birkaç başka istenmeyen durumlar oldu ve oğlum kazalarından dolayı mahçubiyet duydu. Zaten çok hassas bir çocuk. Tekrar bezi çıkardığımızda, artık tuvaletini yapma konusunda eski isteğini kaybetmişti. Benimle tuvalete oturmayı kesinlikle reddediyordu, bakıcımızla ise daha uyumluydu. Birkaç gün boyunca çok tedirgin oldum, düşündüm, okudum, çok kafa yordum, çok üzüldüm vs. ama bir karar vermek zorundaydım. Beze dönmedik.
Ama doktorumuzun da tavsiyesiyle eğitime ara verdim. Yani tuvalete götürmeyi bıraktım. Alıştırma kilotlarıyla dolaşıyordu ve yaptığı zaman haber veriyordu. Bunun dışında tüm gün bakıcımızla birlikteyken yine eskisi gibi uyumluydu ve oyunlarla lazımlığını kullanıyordu. İlk başladığımız günden bu yana yaklaşık bir ay oldu. Dün ilk defa tuvaletinin geldiğini (yapmadan önce) haber verdi. Gözlerime inanamadım. Ve tabiki çok sevindim.
Belki de 2 yaşından sonra başlamış olsaydım bu geri dönüş olmayacaktı diye düşünüyorum ama pişman olmanın bir faydası yok. Önemli olan oğlumun bu olayı sevgiyle ve travma yaşamadan atlatması. İnşallah bu önemli geçişi kısa zamanda tamamlarız.
Zorlu ve bir o kadar da öğretici bir gelişim süreci olduğunu düşündüğüm için burada yazmak istedim. Kafamdaki sınırları kafamdakı kalıpları kırayım diye oğlum bana neler yaşatıyor…