Yeni Çocuk Yeni Anne!

Tam da çocuğuma karşı nasıl değiştiğimi düşünürken, pişman olduğum sözler, davranışlar artmışken, oğlumun azgınlığını dizginlemek için ne yapabileceğimi bilemez bir halde sinirlerim gergin bir biçimde akşamlarımı geçiriyorken ve herşeyden önemlisi

ve tam da çocuk büyütmekle ilgili inandığım ilkelere inancımı kaybetmeye başlamışken !

imdadıma Naomi Aldort’un kitabı yetişti!

“Çocuğunuzla Birlikte Büyükmek”

Herşeyin üstüste geldiği anlar olur ya, işte YİNE neye uğradığımı şaşırdığım bir dönemdeyken, sabrımın sınırlarını zorlayan minik oğluma karşı gerildiğim anlar çoğalmaya başlamıştı. Hem onun hastalığıyla uğraşmak, hem annem, hem işim, hem kendim bu sefer çok fazla geldiler hepsi üzerime! Can değişti, değişti ama bu değişimi bütün annelerin de yaşadığını hatırladım bu kitapla birlikte, belli bir dönemden sonra annelerin çoğunluğunun çocuklarına -bebekliklerinde gösterdikleri sabır ve onaylamayı- başaramadıklarını hatırlattı bu kitap. Ben de sadece ben miyim değişen anne! diye kendimi kasıyordum!

İnanılmaz pozitif inanılmaz sevgi dolu aynı A.S.NEILL gibi. Sonsuz onaylama ve sonsuz sevgi odaklı, çocuğu yönetmek çocuğu kontrol altına almak amaçlı geçmiş nesillerin katı yöntemlerinden çok uzak bir yaklaşım.

Ben de EBRU gibi alıntılar yapacağım bu kitaptan, işte bir tanesi:

” Pişmanlık duyduğumuz davranışları ve sözleri kabullenmek isteriz, ama “Seni kırdığım için üzgünüm” dediğimizde, çocuğun duygularının sorumluluğunu da üstleniriz. Yaptığımız şeyden pişmanlık duysak ve incitici olduğunu fark etsek bile, çocuğa kendi duygularını hissetme hakkını vermeliyiz. Ayrıca, hissettiklerine bizim neden olduğumuzu söylediğimizde, onun tepkilerini kontrol edemeyen zayıf biri olduğunu ima etmiş oluruz. Böylece kendisini kurban olarak görmeyi ve duygularından dolayı başkalarını suçlamayı öğrenir.”

“Kendi duygularının sahibi olduğunu kabul ettiğinizi ona gösterirseniz, duygusal açıdan daha kolay iyileşebilir, tepkileriyle ilgili daha fazla tercih imkanı olur ve tepkilerini daha fazla kontrol edebilir. Çocuğunuzun duygularını şekillendirmekten kaçının, bırakın tepkilerini kendisi oluştursun.”

Önerilen makaleler

Bir cevap yazın