yonetici Yarışma dönemindeyiz… nerede ne şekilde olursa olsun mutlaka yarışacak bir şeyler buluyoruz..
Hep birinci olma hevesimiz var. Annesiyle babası da bu hevesi mümkün olduğunca doyurmaya çalışıyor.
Ama yanlış yapıyoruz..
Hiç yenilmesini sağlamamakla hata yapıyoruz..
Yenilmesi gerekiyor… Yenilmenin nasıl birşey olduğunu bilmesi için.. Bu duyguya alışması şu an çok kolay.. Ama eğer alışmadan büyürse, büyükken o duygudan kaçınacak.. hiçbir yarışın içine kolay kolay girmek istemeyecek çünkü yenilmekten korkacak.. yenilmeyi bu yaşta öğrenirse, “a bu da önemsiz birşeymiş nasıl olsa yeniyorum da yeniliyorum da” yı kazanırsa çok çok iyi…
Benim işim zor, çünkü yenilince müthiş kızıyor, ağlıyor, sinir krizi bile geçiriyor.. Ama bunu onun iyiliği için yapmalıyım..
Bir de önemli bir ipucu.. Yenildikten sonra tekrar yarış yapmak istiyor ya, o zaman da yenmesine izin veriyoruz..bunu yapmamamız gerekiyor.. Mesela o yenilmiş haliyle akşam yatağa girmesi gerekiyor.. eğer bir sonraki oyunda kazanırsa yeteri kadar elde edememiş oluyor yenilme duygusunu ve işe yaramıyor..
Çok önemli bir konu bence…
