Merhaba,
Susesi’ndeydik.. İki oğlan, 7 ve 2 yaş.. giderken kendi adıma beklentim sıfır düzeyindeydi doğal olarak 🙂 Zaten kendim için bir şey yapma beklentim yıllardır yok… yine doğal olarak 🙂 Bu halin uzun vadede bana kazandırdıkları ayrı yazı konusu olur.. “Self hipnoz” durumundan çıkmak bunun adı.. Çoğu insanın kendini daima hipnoz halinde tutmak yaşamak dediği şey.. ama yaşamak bu değil… ve o hipnoz halinden çıkmak çok zor olsa da buna değer…
Tatilimizin güzel geçmesi, aylardır denizi göremememizle çok ilgiliydi bence :)) sadece denizin kenarında olmak bile yeterdi belki bize!
Ailenin tüm bireylerinin arzu ettiği şeyi bulduğunu söyleyebilirim, babamız yetişemediği çeşitte yeni damak lezzetleri keşfetti, büyük oğlum futbol stadında, su kayaklarında, havuzda denizde kendini kaybetti, ejderha dövmesi yaptırdı havalara uçtu, küçük oğlum açık havada koşturdu, kumlarla oynadı, küçük su şelalerini seyretti hayranlıkla, bende hepsinden azar azar yaşayıp çocuklarımın tatil yapmalarını keyifle seyrettim.
Masmavi gökyüzünün masmavi denizle birleşmesi, ve gözlerimin alabildiği tüm alanın bununla dolması harika bir şey. Genişleten bir şey. Genişliyorsun hissi. Birkaç aydır sadece gökyüzüne bakmayı keşfettim. Bulutlu olduğu zaman özellikle. Onu hiç bir şey düşünmeden, yorum yapmadan seyretmek… ben ilk kez yaptım birkaç ay önce.. ve daha önce hiç yapmadığımı anladım.
🙂 life is now 🙂