yonetici 19,5 aylık oğluma herhangi bir durum için “hayır” dediğimde yaptığı şeyi bırakıp bana dönüp önce ciddi ciddi bakıyor. Acaba ne kadar kararlı? der gibi 🙂 sonra eğer yüzümde yalvarır gibi bir ifade görürse söylediğim hayır‘ı kaale almıyor ve devam ediyor. Ama eğer kararlı bir hayır diyorsam buna uyuyor. Tabiki arkasından bir yaşıtımla konuşur gibi söylediğim hayır‘ın sebebini açıklıyorum. Mesela “o bir bıçak ve elini kesebilirsin, senin için tehlikeli, ilerde sen de kullanacaksın” gibi bir açıklama onu sakinleştiriyor. Çocuklar gerçekten de bazen beklemediğiniz kadar akıllı olabiliyorlar. Söylediklerinizi kesinlikle anlıyorlar.
En önemlisi de bir kere bir şeye hayır diyorsam başka bir sefer de aynı şeye hayır demem gerekiyor. O gün çok işim olduğu için veya çok yorgun olduğum için amaan bu seferlik yapsın diye izin verirsem (örnek prinç kavanozunu açıp mıncıklamak istemesi) bitti, sonra ne kadar hayır dersem deyim ısrarla inat edip ağlamaya başlıyor. E haklı tabiki çünkü bir kere evet demişim tekrar deme olasılığım mevcut!
Ayrıca bir yazıda okumuştum, anne başka baba başka şeyler söylediğinde, çocuk bunu kendi istediği gibi kullanmaya çalışıyormuş.
Off off zor işmiş çocuk büyütmek :)))