yonetici İnsanların kendi değer ve inançlarını, doğru bildikleri her şeyi kısacası kendilerini bir kenara koyup, karşılarındaki herhangi bir kişiye veya çocuğa o şekilde yaklaşmaları mümkün müdür acaba? Teknik olarak mümkün müdür? Yani insan isterse bunu yapabilir mi sizce?
İstemeyen birini ele alalım. İstemez ise zaten yapmaz. Yaşadığı hayatın ona öğrettiği tüm doğruları karşısındakine aktarmaya çalışacaktır. Ona göre doğru odur ve o doğruyu yaparsa çocuk mutlu olur. İnsan sevdiğinin mutlu olmasını ister. O yüzden (söz konusu bir çocuk diyelim) çocuğuna konuşur da konuşur. Konuşur da konuşur. Bu insanın değerleri ve inançları herşeyden daha önemlidir. Gururu, onuru herşeyden daha önemlidir. Mutluluğun, sevginin anahtarı onun değer ve inançlarına sahip olmaktan geçer. Bir de gün boyu milyonlarca defa tekrarlanan otomatikleşmiş alışkanlıklar vardır. Bu alışkanlıklar da en doğrularıdır ve çocuğa öğretilmelidir. Mesela yemeğini yedikten sonra ellerini yıkama alışkanlığı. Oyuncaklarını oynadıktan sonra yerine kaldırma alışkanlığı, yatarken pijama giyme alışkanlığı, bütün bunlar kazandırılmalıdır çünkü doğrusu budur. gibi gibi çocuğun hayatını baştan sona şekillendiren kendinde ne varsa çocuğa da aynısını vermeye çalışan dürüst anne baba öğretmen adı her ne olursa olsun bu insanlar, bu yapılan işin adına eğitim diyor. Zaten meşhur bir laf vardır ya “herşeyin başı eğitim” diye.. Dünyadaki tüm cahillikler eğitimsizlikten oluyor, daha çocukken ona şu şu şu öğretilseydi böyle olmazdı vs.vs.
Pekala ya bu böyle olmuyorsa? Ya eğitim denen şey, toplumun doğru bildiği genel kuralları örf adet gelenek görenek adı altındaki tüm kuralları çocuklara bir an önce öğretmeye çalışmak değilse, ya değilse? Ya bu toplumun doğru bildiği genel kuralları çocuk ne kadar erkenden öğrenirse o kadar başarılı olunmuyorsa?
Eğitim kavramını iyice tanımlamak gerekiyor aslında. Eğitim yerine yönlendirme kelimesini kullanmak daha doğru bence. Çocukların yönlendirilmeye elbette ihtiyaçları vardır, ama eğitime BENCE ASLA İHTİYAÇLARI YOK.
Yukarıda bu fikrin zaten çok aptalca ve yanlış olduğunu düşünen insanı ele almıştım.
Şimdi de bunu isteyen birini ele alalım yani kendini bir kenara koyup da çocuğuna bu şekilde yaklaşmayı isteyen biri. Bomboş bomboş bir şekilde. Kabını boşaltmış bir şekilde. Teknik olarak mümkün mü, bir insan onu o insan yapan herşeyi bir kenara koyabilme yeteneğine sahip midir?
Eğer bunu yapabilirse nasıl bir insan olur?
Buradan itibaren yarın devam edeceğim düşüncelerimi yazmaya.
Klasik bir çocuk eğitimcisi olan, iyi kalpli ve sevecen bakıcımızı, söylediğim konularda kendisini bir kenara koyabilmeyi beceremediği için işten çıkaran bir anne olarak, çocuğuna eğitimci bir bakıcı bulmak için nerelerini vermeyecek olan annelere sesleniyorum;
Çocuklarınızın kendi içlerindeki ışıklarını yayabilmeleri için onlara ne olur yer açın…..