Geçen gün Televizyon İzleme konusunda hem Can’la hem de Gülderen teyzeyle konuştum. Daha ziyade konuşmam Gülderen teyzeyleydi. Son günlerde artan televizyon izleme saatleriyle ilgili daha dikkatli davranmasını istedim. O da hep yaptığı gibi bir ihmalinin olmadığı konusunda beni ikna etmeye çalıştı. İhmal var mı yok mu tartışmak istemiyorum dedim çünkü bu çocuğa artık senin yarattığın oyunlar yetmiyor ve bu senin suçun değil dedim. Bunun sonucu olarak da çocuk televizyona yöneliyor çünkü orada daha yeni ve kaliteli uyaran buluyor.
Kısıtlama getirmeyeceğim dedim ama her gün mutlaka dışarı çıkacaksınız dedim. Yarım saat bile olsa çıkacaksınız. Böylece bir parça hallolsa kar kardır dedim. (Ben gittikten sonra Can Gülderen teyzeye “annem seni üzdü mü gülderen?” diye sormuş :))

Bundan bir sene kadar önceydi. Can’ın bütün CD’lerini kaldırdım ve tv izlemeyi yasakladım evde. O zamanlar daha az seğrediyordu ama beni rahatsız ediyordu yine de. Birkaç hafta böyle gitti sonra Gülderen teyze benimle konuştu ve bunu yasaklamamamız gerektiğine beni ikna etti. Bir şeyi yasakladığında karşı tarafın o şeye daha düşkünleştiğini söyledi ki bu benim zaten bildiğim ve uyguladığım bir şey. Ayrıca Can’ın da gün içinde gidip gidip baktığını cdlerini bulamayınca çok üzüldüğünü, buna değmeyeceğini söyledi. Onu dakikalar boyunca tv.nin karşısında tutmasının imkansız olduğunu söyledi ve doğruydu çünkü bizim bakıcımız sürekli konuşan ve çocukla oynamaya bayılan bir tiptir. Can televizyon izlerken onun yanında otururken gerçekten sıkılır ve bir süre sonra konuşmaya başka oyunlar kurmaya başlar ve Can da kalkıp tv.yi kapatıp onun yanına gider. Herşey böyle cereyan eder bizde 🙂
O’nun dediğine hak vererek yasağı kaldırmıştım ben de. Her ne olursa olsun bir şeyi yasaklayarak çözüme ulaşılamıyor. Hem zaten Can’ın ingilizceye olan merakı bu cd.ler sayesinde olduğu için tv. seğretmesi hoşuma da gidiyor ama kontrollü olarak.. Daha üç yaşında ve en az 50 kelimeyi günlük konuşmalarının aralarına katarak kullanıyor olması çok hoş birşey.
Her neyse, bu zamana kadar böyle idare ettik ama artık son dönemde dediğim sebeplerden dolayı artırmıştı.
Son iki gündür anladım ki, bulduğum dışarı çıkma çözümü işe yaradı. Can dışarıya çıkmaya düşkün değildir, bazı günler teklif edildiği halde ısrarla çıkmak istemiyor. Bu şekilde bir görevmiş gibi çıkmak ona da iyi gelecek, zaten çıkana kadar bütün tembelliği 🙂 çıkınca da girmek istemez. Son iki gündür daha uzun süre dışarıda kalıyorlar ve çok iyi oluyor. Doğru zamanda ve doğru şekilde yapılan uyarılar işe yarıyor. 🙂

Önerilen makaleler

Bir cevap yazın