yonetici Bir arkadaşımla sohbet ederken kişisel gelişim danışmanlığı yapan kişilerin ne kadar çoğaldığını konuşuyorduk. Eskiden mentörlük, ilişki koçluğu, sınav koçluğu yok hayat koçluğu gibi kişiler yoktu hayatımızda ama şimdilerde öyle yaygınlaştı ki.
Burada ofisten bir arkadaşımızın çok yakın arkadaşı …… ile çalışmış. Ve hiç memnun kalmamış. Neden diye sordum. Sanırım boşandıktan sonra gitmiş çünkü çok bozulmuş psikolojisi vs. Birşeyler söyledi sebep olarak şu anda hatırlamıyorum fakat anladığım o ki, kızın durumu düzelmemiş..
Ben de bunun üzerine biraz sinirlendim.
İnsanlar bunu ne zannediyorlar, sanki pazardan domates aldın da eve gelince çürük çıktı gibi bir şey mi? Çarşıdan bir mal aldın da defolu çıktı giyemedin gibi bir şey mi?
O kadar para saydık hiç bir şey olmadı diyor insanlar.
Burada söz konusu olan insan, insana yaşadıklarını yaşatan bir sürü tetikleyici unsurlar var, karşılarındaki terapisti sihirbaz mı zannediyorlar acaba!
Bu iş, parasını verip hizmetini almak gibi bir iş değil ki… Asla da olamaz.
Bu iş, para verip senden daha tecrübeli bir insanın tecrübesinden faydalanmak olabilir ancak. SEN KENDİN DEĞİŞECEKSİN KİMSE SENİ BİR DOKUNUŞLA DEĞİŞTİREMEZ. ANCAK DEĞİŞMENE YARDIMCI YOLLAR SUNAR SANA.
Böyle bakıyorum ve, bu tarz yerlere gidip de, bir beklenti içine girmenin doğru olmadığını düşünüyorum. Bu sıradan bir para-hizmet alış verişi değil çünkü.
Her insanın kendisine özgü bir gelişim süreci var, kim kimin gelişimini hızlandırabilmiş YAPAY OLARAK şimdiye kadar. Hiç kimse!
Ama eğer biz çabalarsak zaten yardım da geliyor, bu yardımın adı ahmet olmuş nihan olmuş ne fark eder. Kendi kendini şifalandıran yine sensin. Bir kitap okuyorsun müthiş etkileniyorsun hayatın değişiyor, diğeri aynı kitabı okuyor hiçbir şey hissetmiyor, ne diyeceğiz kitap kötü mü iyi mi oldu şimdi?
Sen hiçbir şey yapma. Hiç çaba sarfetme. Git birine para ver bekle ki seni değiştirsin. Böyle düşünen bir kişinin “hiç memnun kalmadım” sözüne ne kadar itibar edilir değil mi?
Bir de bir insan hazır değilse ne olursa olsun isterse en yetenekli şifacı gelsin mümkün değil iyileşmiyor.
Bizlerin kendimizi iyileştirme gücümüzün ancak yine kendimize mevcut olduğunu unuttuğumuz çok anlar oluyor. Eğer insanlar terapistlere veya doktorlara, kendilerini iyileştirmek için bir yol bulmak amacıyla gitseler bugün hastalıkların yarısı yok olur ! Ama biz ne yapıyoruz, doktora gidip ben kendimi iyileştiremiyorum beni iyileştir diyoruz. Sen kendi içindeki ŞİFACIYI görmeyip yadsıyıp bastırıp kendini küçücük minnacık iradesiz bir varlık haline getirmişsin doktor sana ne yapsın!!