yonetici Oğlum büyüdükçe ondaki bazı değişimleri unuttuğumu farkettim. Acaba yapabilecek mi dediklerimi yapmaya başladığını görüyorum ama sanki bana çok normalmiş gibi geliyor. Başka başka yapsın dediklerime kayıyor aklım.
“Bu çocuğun bir gün yatağında kendi kendine uyuduğunu görebilecek miyim?” derdim, şimdi uyuyor! Tabii yeni başladı ve ilk aşama olarak bakıcımızla başladık. Yatağına yatırıyor, karşısındaki kanepeye geçip hafif hafif ninni söylüyor ve olay bitiyor. Benimle ise hala yanyana uzanıp uyumak istiyor. O da olacak..
Bir gün oyuncaklarını toplayacak mı? diyordum, artık topluyor! Odasını toplarken söylediğimiz bir şarkı var o şarkıyla birlikte öyle bir topluyorki oyuncaklarını inanamıyorum, hepsi bitene kadar tek tek alıp sepetine atıyor 🙂
Bugün gündüz işteyken, Can kendi yemeğini kendisi ne zaman yemeye başlayacak diye düşünüyordum…
Herşey hem çok hızlı hem de çok yavaş ilerliyor gibi..
Ne demek ki bu.. ?